تورچ جوشکاری یک ابزار مکانیکی است که یک شعله باز با سوخت گاز و اکسیژن را ذوب می کند تا دو قطعه فلز را با هم ذوب کرده و یک درز محکم ایجاد کند. این مشعل یا همان تورچ برای بسیاری از اهداف و در بسیاری از صنایع مورد استفاده قرار می گیرد. دو نوع از رایج ترین آنها جوشکارهای گاز بی اثر فلزی (MIG) و گاز بی اثر تنگستن (TIG) هستند.

مشعل جوشکاری از یک ساقه فلزی بلند تشکیل شده است که معمولاً در انتهای آن با زاویه ای خم می شود تا اجازه داده شود تا جوشکار به درستی آن را هدف قرار دهد. انتهای مشعل های جوش همه شعله کنترل شده ای کوچک دارند. ساقه فلزی از دو لوله حامل سوخت بنزین و اکسیژن تشکیل شده است. مشعل جوش توسط شیلنگ ها به یک منبع سوخت وصل می شود و جوشکار می تواند مخلوط سوخت و اکسیژن را تنظیم کند. هنگامی که سوخت و اکسیژن مشتعل می شوند ، شعله آبی کوچک ایجاد می کنند.

شعله به حدی گرم می شود که فلزات را به تنهایی قلع ، آلومینیوم و فولاد ذوب کند. تورچ جوش بین دو قطعه فلز قرار گرفته است و در اثر گرم شدن فلزات تا نقطه ذوب آنها جرقه ایجاد می کند. برای شروع اتصال این دو فلز فقط چند ثانیه طول می کشد. شعله در طول سطح هر دو فلز جابجا می شود ، در اصل آنها را به هم می زند و یک پیوند محکم تشکیل می دهد

در سیستم جوشکاری اتوماتیک از تورچ جوشکاری استفاده می شود تا الکترود جوشکاری به داخل قوس هدایت شود ، قدرت جوشکاری را به الکترود و تأمین محافظت از ناحیه قوس انجام دهد. انواع تورچ های جوشکاری انواع مختلفی وجود دارد و انتخاب آن به روند جوشکاری ، تغییر روند جوشکاری ، جریان جوشکاری ، اندازه الکترود و محیط محافظ بستگی دارد.

تورچ های جوشکاری را می توان با توجه به نحوه خنک کردن آنها دسته بندی کرد. آنها ممکن است با آب خنک کننده در گردش یا با هوای محیط خنک شوند. تورچ را می توان برای فرآیند جوشکاری الکترودهای مصرفی از قبیل قوس فلزی فلزی یا جوش قوس دار با شار استفاده کرد ، و محافظ گاز ممکن است استفاده شود یا نباشد.

مشعل را می توان با توجه به اینکه مشعل مستقیم است توصیف کرد ، مشعل با خم اغلب برای برنامه های جوشکاری قوس رباتیک استفاده می شود تا دسترسی به جوش را فراهم کند.

کارکرد اصلی تورچ ، انتقال جریان جوش به الکترود است. برای فرآیند الکترود قابل احتساب این به معنای انتقال جریان به الکترود در هنگام حرکت الکترود از طریق مشعل است.

دومین کار اصلی مشعل  یا همان تورچ، انتقال گاز محافظ در صورت استفاده ، به ناحیه قوس است. جوش قوس فلزی گاز از گاز محافظ استفاده می کند که ممکن است یک گاز فعال باشد که معمولاً دی اکسید کربن یا مخلوطی از یک گاز بی اثر ، به طور معمول آرگون ، با CO2 یا اکسیژن است.

تورچ جوشکاری با بازوی نصب تطبیقی ​​به فلنج ربات سوار می شود.